قانون راجع به ترجمه اظهارات و اسناد در محاكم و دفاتر رسمی‌ مصوب خردادماه 1316 و اصلاحات بعدی‌
ماده 1 ـ هرگاه یكی از طرفین دعوی یا شهود و اهل خبره در محاكم و ادارات و طرفین معامله یا شهوددر دفاتر اسناد رسمی زبان فارسی را ندانند اظهارات آنها توسط مترجم رسمی ترجمه خواهد شد.
تبصره ـ در نقاطی كه از طرف وزارت عدلیه مترجمین رسمی برای هریك از زبانهای غیرفارسی تعیین‌نشده باشد محاكم و ادارات ثبت‌، دفاتر اسناد رسمی مترجمین كه طرف اعتماد باشد برای ترجمه تعیین‌می‌نماید.

ماده 2 ـ ترجمه اسناد ذیل باید از طرف مترجمین رسمی یا مأمورین سیاسی و قنسولی تصدیق شده‌باشد:
الف ـ اسنادی كه در یكی از كشورهای بیگانه یا در ایران به یكی از زبانهای غیرفارسی تنظیم شده و دریكی از محاكم و ادارات ایران مورد استفاده باشد